A REVOLTA DOS IRMANDIÑOS

 

Hai cousas que non sei ( o sí que sei e non o quero decir) por qué non veñen nos libros, nin nos libros de texto daquela época remota da miña infancia, nin nos libros de hoxe. Estou a falar da revolta dos Irmandiños que foi a maior revolta europea do século XV e que tivo lugar na Galicia que estaba nunha situación de conflicto social (fame, epidemias e abusos pola parte da nobreza galega) e política (guerra civil na Castela). Os nobres galegos, os Osorio, os Ulloa, os Sotomayor, cometían terribles abusos no pobo e iso deu lugar a Gran Guerra Irmandiña entre os anos 1467 e 1469. O pobo, farto dos abusos, levantouse en armas contra os nobres e destruíu os castelos – cento trinta en total- de moitos nobres que fuxeron a Portugal e Castela. Foi un nobre galego, Pedro Madruga o que iniciou desde Portugal o ataque dos señores contando con boas e modernas armas como os arcabuces. Os xefes da revolta morreron e don Pedro Madruga, que era un Sotomayor, venceu aos pobres. Don Julio Valdeón Baruque fala desta revolta que foi, avant la lettre, unha Revolución Francesa na Galicia medieval, no seu libro Los conflictos sociales en el Reino de Castilla en los siglos XIV y XV.  Por certo, que don Pedro Álvarez de Sotomayor, recebeu este sobrenome porque loitaba na madrugada, algo non habitual nos cabaleiros da época que preferían quedarse nos seus castelos gozando do dereito de pernada. E tamén, por certo, algún tolo, anda a decir que Madruga foi, nin mais nin menos,  que Colón. Si, lestes ben, Colón. Din que don Pedro,  despois do seu apoio a Juana la Beltraneja, tiña asumida a identidade de Colón e que don Cristóbal e don Pedro foron a mesma persoa. Non é moi creíble a historia, pero o que sí que é certo  é que don Pedro fixo que os galegos voltaran a súa escravitude e deixou craro que na Galicia da Baixa Edade Media os que mandaban eran os “de sempre”.  Aínda tiveron que pasar moitos anos e moitas cousas para que o pobo galego vivise na libertade que merecía.