No
meu libro de lecturas de carto de EXB falábase dabondo dos héroes e da patria, dous
términos que, a día de hoxe, son exemplo de actitude políticamente incorrecta
porque xa non hai héroes e tampouco sábese moi ben o que é España que pasou de
ser “una unidad de destino en lo universal” a un país de países (con genitivo
ponderativo) e outras cousas peores que non vou repetir. Nos dibuxos a cor do
libro, que eran dun trazo claro, sempre me gustaba ollar a efixie dun mariño
vigués que tiña longas patillas cuxo camarote vía eu no Museo de Pontevedra e sentía
un pouquiño de medo porque coidaba que estaba no medio dunha batalla, no medio e medio do mar e que, dun momento a
outro, un cañonazo ía facer unha vía de augua que botaría o barco ao
fondo. O mariño chamábase don Casto
Méndez Núñez e, na igrexa da Peregrina, gardase unha cuncha xigante que don
Casto regalou a Virxen que é patrona da provincia de Pontevedra, pero non da
cidade, (como moitas veces se pensa erróneamente) cuxa patrona é a Virxen da O.
Pero volvamos ao tema porque deste mariño vigués lémbrome sempre dunha frase:
Más
vale honra sin barcos que barcos sin honra.
Nestos
tempos que corren, falar da honra non é políticamente correcto porque vivimos
nunha España avergoñada da súa historia e que anda a pedir perdón polo mundo
enteiro por ter levada una lingua e unha civilización ata o fin do mundo.
Outros sí que foron xenocidas (gardar aos indios en “Reservas” e darlles ben de
alcohol ata que sexan un pobo de bébedos non é moi humanitario, digo eu) e non
teñen vergoña.
Hoxe, don Casto non podería pronunciar
a súa famosa frase porque a honra (ou o que queda dela) véndese ao mellor
postor nos mercados financieros.
Nesta España nosa, temos medo de dicir,
como din os franceses sen medo e sen vergoña:
“Gloire aux héros de la Patrie”
Non temos remedio aínda que veña a escola de menciñeiros ao completo
de don Álvaro Cunqueiro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario